เปิดเรื่องที่ อัลเฟรด โจนส์ ดอกเตอร์ ที่คิดมาตลอดว่า สำหรับเรื่องงานเขาคือเบอร์ 1 ไม่มีอะไรที่เขาจะทำไม่ได้ หากเพียงแต่เขาไม่เคยคิดนอกกรอบ แต่แล้ววันหนึ่งเจ้านายสุดป่วน แพทริเชีย แม๊กซ์เวลล์ โฆษกรัฐบาลอังกฤษ ก็มองเห็นช่องที่จะผูกมิตรกับท่านชีคผู้ร่ำรวยจากประเทศเยเมน อัลเฟรดเลยได้รับมอบภารกิจให้นำปลาแซลมอน 10,000 ตัว ไปเลี้ยงที่เยเมน เพื่อให้ ท่านชีคและสหายได้รื่นเริงกับการตกปลา ฟังดูแสนง่ายแต่เป็นภารกิจที่แทบจะไม่มีทางเป็นไปได้ อัลเฟรด รับดูแลโปรเจกต์ อย่างไม่มีทางเลี่ยง แต่ในระหว่างอยู่ที่เยเมนเขาได้เจอ แฮเรียต ผู้ช่วยของชีค ที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปตลอดกาล
Salmon Fishing in The Yemen กำกับการแสดงโดย ลาสซี่ ฮัลสตรอม ผู้กำกับชื่อระดับกลาง ที่อย่างที่ได้บอกข้างต้นแล้วว่าเขาคือผู้กำกับที่ทำเอาคนดูน้ำตาท่วมโรงไปเมื่อปี 2010 กับหนังหมาดราม่าเรื่อง Hachi และในปีเดียวนั้นเองเขาก็ได้ผลิตหนังที่สร้างจากนิยายชื่อดังของ นิโคลัส สปาร์ค มาอีกเรื่องกับ Dear John และหลังจาก 2 เรื่องนั้นเปรี้ยงเขาก็หายไปนานพอสมควร จนกระทั่งในปีนี้กลับมากับหนังใหม่อย่าง Salmon Fishing in The Yemen ที่สร้างมาจากนิยายของ พอล ทอร์เดย์ ที่ได้ข่าวว่าเวอร์ชั่นนิยายนั้นได้รับคำชมมากมายไม่ว่าจะเป็นด้านของความโรแมนติค และ ตลกกัดจิก ได้อย่างลงตัว แต่มันกลับไม่ใช่กับเวอร์ชั่นเนี่ยหน่ะสิ เพราะสิ่งเดียวที่ Salmon Fishing in The Yemen ทำให้คนดูรู้สึกสนุกไปกับตัวหนังได้คงหนีไม่พ้นด้านของ นักแสดงนำ
ที่เรื่องนี้ได้ดาราระดับกลางอย่าง ยวน แม็กเกรเกอร์ และ เอมิลี่ บลันท์ มาเล่นเป็นคู่พระนางของเรื่อง ที่ถึงแม้ว่าตัวบทหนังจะไม่ได้ส่งเสริมให้มีฉากกุ๊กกิ๊ก น่ารัก เหมือนกับหนังแนวโรแมนติคหลายๆเรื่อง แต่ต้องขอบคุณนักแสดง 2 คนนี้ที่สามารถแสดงได้เป็นธรรมชาติ และทำให้คนดูรู้สึกว่าผูกพันธ์กับตัวละคร 2 ตัวนี้จริงๆ โดยมีคนเคยบอกผมไว้ว่า Salmon Fishing in The Yemen เป็นหนังแนวสร้างความประทับใจที่มาในสไตล์คล้ายๆกับหนังที่เพิ่งเข้าฉายในโรงไปไม่นานอย่าง We Bought a Zoo แต่ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันที่หลังจากผมได้ดู Salmon Fishing in The Yemen ผมกลับรู้สึกไม่ได้กำลังใจเพิ่มมาเลยสักนิด
และคำตอบนั้นคงเป็นเพราะการที่ผู้กำกับอยากจะใส่ประเด็น และเรื่องราวของตัวหนังมามากเกินไป ไม่ว่าจะเป็นด้านของ การให้กำลังใจ , ความโรแมนติค , มุกตลกกัดจิก สังคม และ การเมือง ของเมืองผู้ดีอย่างอังกฤษ และสุดท้ายคือประเด็นเรื่องราวของ ศาสนา และ ความเชื่อ ในเมือง เยเมน ของท่านชีค ที่ผลลัพธ์ของการที่ผู้กำกับพยายามจะยัดเรื่องราวทั้งหมดมาในหนังเรื่องเดียวมันจึงออกมาได้ไม่สุดสักทาง โดยสิ่งที่รู้สึกตะหงิดที่สุดคงหนีไม่พ้นเรื่องของ ความโรแมนติค ที่นอกจากจะไม่สุดแล้วหนังยังตกม้าตายตรงที่มีการใส่เรื่องราวของ ชู้ และเรื่องราวผิดลูกผิดเมีย ที่ดูแล้วรู้สึกว่ามันไม่สามารถเข้ากันได้เลยสักนิด
ซึ่งผมคิดว่าถ้าหากหนังมาในแนวมองโลกในแง่ดีแบบสุดโต้งไปเลยอย่าง The Blind Side และ We Bought a Zoo เรื่องราวของการตกปลาในเยเมน ก็คงอาจจะสามารถสร้างแรงบันดาลใจ และ กำลังใจ ให้กับคนดูได้มากกว่านี้แน่นอน แต่เป็นเพราะผู้กำกับพยายามใส่เรื่องราวความขัดแย้ง ที่พยายามจะทำให้หนังเรื่องนี้อยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงมากเกินไป มันจึงกลับกลายเป็น ดาบสองคม ที่หันกลับไปฟันตัวหนังเสียเอง เพราะเรื่องราวความขัดแย้งเหล่านั้นมันเป็นสิ่งที่ทำให้ ความโรแมนติค ของคู่พระเอกนางเอกดูแล้วจืดสนิท เหมือนกับรสชาติของปลาแซลม่อนในแม่น้ำของประเทศเยเมน และเรื่องราวการกัดจิกที่อ่อนมากๆ