กลับมาแล้วสำหรับหนังเต้นสามมิติสัญชาติอังกฤษ ที่สร้างปรากฏการณ์ขึ้นอันดับ 1 บนตารางหนังทำเงิน ทำรายได้ชนะ Prince of Persia: The Sand of Time และกลายเป็นหนังสามมิติที่ทำเงินสูงสุดประจำปี 2010 ในอังกฤษ เอาชนะ Alice in Wonderland 3D เรื่องราวของ แอช นักเต้นสตรีทแด๊นซ์ที่พ่ายแพ้ให้กับทีมเต้นสัญชาติอเมริกัน Invincible ทำให้เขาตัดสินใจออกตามหานักเต้นจากทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็น ลอนดอน, โรม, อิบิซ่า, เบอร์ลิน, อัมสเตอร์ดัม และ ปารีส เพื่อกลับไปช่วงชิงความเป็นหนึ่ง ซึ่งก็รวมถึง อีวา นักเต้นซัลซ่าสุดฮ็อต ที่ทำให้เขาค้นพบมนต์สเน่ห์และแรงใจในการเต้นที่แท้จริงในระบบสามมิติทะลุจอครับ
StreetDance 2 โดยในภาคนี้ผู้กำกับที่มาคุมงานเต้นของหนังภาคต่อเรื่องนี้ก็ยังคงเป็น 2 ผู้กำกับจากภาคแรกอย่าง แม็กซ์ จิว่า และ ดาเนียร์ พาสควินิ อยู่เช่นเคย โดยในเครดิตงานสร้างของ 2 คนนี้ก็ไม่ได้มีเครดิตอะไรเลยนอกจากหนังเต้นชุด StreetDance เนี่ยแหละครับ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าคนอื่นนั้นรู้สึกเบื่อหนังเต้นกันรึยัง เพราะผมกลับรู้สึกว่า หนังเต้น มันกำลังจะกลายเป็นหนังที่ทั่วโลกกำลังจะเข็นพล๊อตหนังซ้ำๆออกมาขายคนดู ไม่ต่างจากหนังสยองขวัญดาดๆที่สมัยนี้คนเริ่มเลิกทำกันแล้ว ซึ่ง หนังสยองขวัญ เหล่านั้นก็มีจุดขายอยู่ตรงที่ ฉากโหด และ ฉากโป๊ โดย หนังเต้น เหล่านี้ก็มีจุดขายอยู่ที่ ฉากการเต้น เช่นเดียวกัน และผมคิดว่า 2 ผู้กำกับคนนี้คงเริ่มรู้ใจคนดูสมัยนี้กันแล้วว่า คนดูสมัยนี้เริ่มเบื่อหนังเต้นกันไปทุกที นับตั้งแต่การที่ Step Up 3 ไม่ค่อยทำเงินในบ้านเกิดนัก
เพราะฉะนั้น 2 ผู้กำกับจึงเล่นวิธีที่เรียกได้ว่า ตัดบทพูด และ การเล่าเรื่อง ปูเนื้อ และ ปูมหลัง ของเหล่าตัวละครทั้งหลายออกให้หมด โดยแทนที่สิ่งเหล่านั้นด้วยฉากเต้นแทน ซึ่งหารู้ไม่ว่า สิ่งเหล่านั้นกลับกลายเป็นสิ่งที่เป็นการฆ่าตัวหนังครั้งยิ่งใหญ่เลยก็ว่าได้ เพราะความเห็นส่วนตัวของผมต่อ StreetDance 2 มันถือว่าเป็นหนังเต้นเรื่องแรกที่ผมเคยดูแล้วรู้สึกไม่ได้อยากจะ ดิ้น หรือว่า สนุก ตามไปกับจังหวะดนตรีของหนังด้วย (ตอน StreetDance ภาคแรก ส่วนตัวผมยังถือว่าพอดูสนุกได้อยู่) และหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้ฉากเต้นเหล่านั้นดูแล้วไม่ดิ้นเท่า Step Up ของอเมริกา คงเป็นด้านของ เพลงประกอบหนัง ที่เป็นข้อเสียส่วนใหญ่เลย
เพราะเพลงส่วนใหญ่ที่ 2 ผู้กำกับเลือกมาใส่ในฉากเต้น และ ฉากซ้อมเต้น ในภาคนี้ฟังแล้วไม่ได้ถึงครึ่งของภาคแรกเลยด้วยซ้ำไป แถมเมื่อถึงฉาก ไคลแมกซ์ ก็ยังถือว่าทำออกได้ไม่สนุกเท่าที่ควรนัก โดยการที่หนังพยายามรีบๆโดดไปให้ถึงฉากไคลแมกซ์ไวๆ โดยตัดทั้งความสมจริง และ เนื้อหาความสมเหตุสมผล ออกไปจนแทบไม่เหลืออะไรทิ้งไว้ให้คนดูลุ้นเลยก็ว่าได้
แต่ในความเห็นรวมๆของผมแล้ว StreetDance 2 ถือว่าเป็นหนังเต้นที่มาพร้อมกับความซ้ำซากในทุกทาง ไม่ว่าจะเป็นด้านการ ดำเนินเรื่อง ตัวบท แต่ที่แย่ที่สุดคงหนีไม่พ้นการที่หนังเล่นไม่เผยมิติของตัวละคร และเน้นแต่ฉากการเต้นอย่างเดียวเลย แต่ผมคิดว่าหนังเรื่องนี้เหล่าขาแด๊นซ์ทั้งหลายคงจะชอบกันมากทีเดียว